Και καπου εδω θα σας πω για το πως καμια φορα αθελα μας πληγωνουμε τους γυρω μας χωρις να το θελουμε.
To ακρως συγκλονιστικο ποστ βρηκα στο αδερφακι της αγαπημενης μου σελιδας Μαμα..δες Μπαμπα..δες το Μικροι μεγαλοι.
Καμια φορα γινομαστε ρατσιστες και δεν το καταλαβαινουμε καν.
Κορδωνομαστε για τα καμωματα των παιδιων μας και δεν σκεφτομαστε οτι καποιοι λιγοτερο τυχεροι υποφερουν γιατι ισως τα παιδια τους δεν καταφερουν πχ να μιλησουν ποτε…
Οχι δεν σου λεω να μην χαιρεσαι με την χαρα σου.
Σου λεω να εισαι διπλα σε αυτον που δεν ειναι τοσο τυχερος οσο εσυ.
Μην τον αποκοβεις απο την ζωη σου και αφουγκρασου τον.
Ισως αν νιωσει αγαπη κατανοηση και του αναγνωρισεις το ποσο δυσκολο ειναι το εργο του σταματησει να Ζηλευει και καταλαβει την ευλογια που τον περιστοιχιζει.
Βλέπω τα posts σου.
Γράφεις για το πόσο δύσκολο είναι να κάνεις εκπαίδευση τουαλέτας στην κόρη σου…
View original post 408 more words